ჰომოსექსუალური ურთიერთობების ,,ლეგალური“ და დე ფაქტო კრიმინალიზაცია ქვიარ ადამიანების მიმართ ინსტიტუციონალიზებულ ჰომოფობიას სოციალური დისკრიმინაციის მრავალი გამოვლინება აქვს. ჰომოსექსუალური ურთიერთობების კრიმინალიზაცია ხელისუფლების მართვის ყველა დონეზე ინსტიტუციონალიზებული დისკრიმინაციის გამოხატულებაა. ჰომოსექსუალური ურთიერთობების კრიმინალიზაციის მომწესრიგებელი კანონმდებლობა
მიიჩნევა თუ არა ერთი და იმავე სქესის წყვილების სტაბილური ურთიერთობა ოჯახად? ადამიანის უფლებათა ევროპული კონვენციის მე-8 მუხლი ქორწინებისა და სამოქალაქო პარტნიორობის უფლებას იცავს. ევროპულმა სასამართლომ საქმეზე – Vallianatos and Others v. Greece განმარტა, რომ ერთი და იმავე სქესის წყვილების ურთიერთობა,
საქართველოში დემოკრატია შეიძლება გადაიხედოს და ბოლო ათწლეულში დამყარებული დღის წესრიგი 2024 წლის წინასაარჩევნო პერიოდში კიდევ ერთი რუსული კანონით შეივსოს. “ოჯახური ღირებულებებისა და ბავშვთა დაცვის
28 თებერვალს ამერიკის ფსიქოლოგთა ასოციაციამ (APA) მიიღო მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება, მხარი დაუჭიროს ტრანსგენდერი და არაბინარული ადამიანების გენდერის დადასტურების პროცედურას, რაც მოიცავს ემპირიულ და მტკიცებულებაზე დაფუძნებულ
საქართველოს პარლამენტის წევრმა, თამარ კორძაიამ ბელგრადში, ევროპრაიდის კონფერენციაზე საქართველოში ლგბტქი ადამიანების უფლებრივ მდგომარეობაზე ისაუბრა.
სერბეთის დედაქალაქში მიმდინარე ევროპრაიდის ფარგლებში ადამიანის უფლებებისადმი მიძღვნილი კონფერენციის მორიგი თემატური განხილვა მოეწყო, რომელზეც სხვადასხვა ქვეყნის პარლამენტარებმა ლგბტქი უფლებების დაცვის კუთხით მიღწეულ პროგრესზე და იმ გამოწვევებზე იმსჯელეს, რაც ამ პროცესებს ახლავს თან.
თამარ კორძაიამ ანტიდისკრიმინაციულ კანონზე, ასევე, საქართველოში არსებულ გამოწვევებზე ისაუბრა.
“ანტიდისკრიმინაციული კანონის მიღების ვალდებულება ასოცირების ხელშეკრულების ფარგლებში გვქონდა და ტრადიციულად, კანონის მიღებას ე.წ. ნაციონალისტური ძალები, სიძულვილის ჯგუფები ეწინააღმდეგებოდნენ, რომლებიც რუსულ ნარატივს აჟღერებდნენ, თითქოს ეს ნაციონალურ იდენტობას დაგვაკარგვინებდა. ამ წინააღმდეგობას მხარს უჭერდა მართლმადიდებლური ეკლესია, რომელიც საქართველოში საკმაოდ ძლიერია და ხელისუფლებასთან თანამშრომლობს. ჩვენ ვიყავით მძლავრი წინააღმდეგობის წინაშე, სადაც ნაციონალური იდენტობა ებრძოდა, პირობითად, გენდერულ იდენტობას, რადგან ამ ტერმინის ამოღებას ითხოვდნენ კანონიდან, რაც მას შინაარსს გამოაცლიდა”, — აღნიშნა თამარ კორძაიამ.
მისი თქმით, პრემიერმინისტრმა “სიტუაციის განსამუხტად” იდეა გააჟღერა, რომ ანტიდისკრიმინაციული კანონის მიღების პარალელურად, კონსტიტუციაში გაჩენილიყო ჩანაწერი, რომლითაც ქორწინება კაცისა და ქალის კავშირად განისაზღვრებოდა.
“პრემიერმა საკუთარი პირობის შესრულება გადაწყვიტა და ამ პროცესებმა რესპუბლიკური პარტია დაანგრია. პარტიაში ძალიან მძლავრი დისკუსია იყო, უნდა მოგვეწერა თუ არა საკონსტიტუციო ცვლილებებისთვის ხელი. პარტიის შიგნით კენჭისყრით აპირებდნენ საკითხის გადაწყვეტას და ამის წინააღმდეგ გამოვედი, რადგან მიმაჩნია, რომ არ შეიძლება ადამიანის უფლებები კენჭისყრის ნაწილი იყოს იმ პარტიის შიგნით, რომელიც ლიბერალური ღირებულებებით გამოდის საზოგადოების წინაშე. ჩემმა პოზიციამ გაიმარჯვა, მაგრამ ამის შემდეგ პარტიის წევრების ნახევარმა პარტია დატოვა. მე ვფიქრობ, ეს მაინც გამარჯვება იყო, რადგან პოზიციების მკაფიოობა ძალიან მნიშვნელოვანია მსგავსი საკითხების გადაწყვეტისას. ამის შემდეგ, რა თქმა უნდა, ჩვენი პარტია პარლამენტში ვერ მოხვდა”, — განაცხადა კორძაიამ.
თამარ კორძაიას აზრით, ქართულ პოლიტიკაში კიდევ ერთი გარდამტეხი მომენტი რესპუბლიკური პარტიის სახელით საკრებულოს არჩევნებში ღიად ლესბოსელი აქტივისტის, ნინო ბოლქვაძის მონაწილეობა იყო.
“სამწუხაროდ, მსგავსი პრეცედენტი აღარ განმეორებულა, თუმცა ამ საარჩევნო კამპანიის შემდეგ პოლიტიკოსების მხრიდან ღია თავდასხმა ლგბტქი თემის წარმომადგენლებზე სირცხვილია და ცუდი ტონია, ეს გარდატეხა მნიშვნელოვანი იყო. საქართველოში ზიზღზე აგებული პოლიტიკა არ მუშაობს, ყველა კანდიდატი, რომელიც თავის საარჩევნო კამპანიას აგებდა ლგბტ თემის წინააღმდეგ, იმაზე, რომ ეს ეროვნული იდენტობის წინააღმდეგ არის, ვერ იღებს ხმებს. მაგრამ, როგორც წესი, ეს პოლიტიკური ჯგუფები არიან ხელისუფლების მხარდაჭერილნი”, – თქვა კორძაიამ.
კორძაიას თქმით, ახლა მთავარი გამოწვევა ისაა, რომ ქართველმა პოლიტიკოსებმა გაიაზრონ — სიძულვილთან შეწინააღმდეგება, ისეთი გარემოს შექმნა, სადაც ადამიანი თავს ბედნიერად იგრძნობს, მათი ვალდებულებაა.
“ჩემი რწმენით, პოლიტიკაში მოდიხარ იმისთვის, რომ დაიცვა ადამიანის უფლებები. ყველაზე რთულია ბრძოლა შსს-სთან, უსაფრთხოების სამსახურებთან, რადგან ისინი, უსაფრთხოების მიზნებიდან გამომდინარე, ადამიანის უფლებების შეზღუდვას მუდმივად ცდილობენ. მგონია, ჩემი მისია ამ პარლამენტშიც ისაა, მათ გავაგებინო — არსებობს ადამიანის უფლებები და უსაფრთხოება არის მის სამსახურში; უსაფრთხოება არსებობს იმისთვის, რომ ადამიანები იყვნენ თავისუფლები, ბედნიერები და თანასწორები. ეს არ არის მარტივი თანამედროვე სამყაროში, თანამედროვე გამოწვევების პირობებში, მაგრამ მე მაინც მჯერა და ალბათ ასე ვიქნები მუდამ, რომ პოლიტიკის საფუძველი არის ადამიანის უფლებების დაცვა”, — აღნიშნა თამარ კორძაიამ.
ევროპრაიდი 2022 სერბეთში, ბელგრადში მიმდინარეობს. ღონისძიებისთვის მზადებას არაერთი წინააღმდეგობა შეხვდა. ულტრამემარჯვენე, პრორუსულმა ჯგუფებმა ბელგრადში საპროტესტო აქცია გამართეს, რასაც სერბეთის პრეზიდენტ ალექსანდარ ვუჩიჩის განცხადება მოჰყვა — მან ევროპრაიდის გაუქმება დააანონსა. კვირეულის ორგანიზატორები აღნიშნულ გადაწყვეტილებას არ დაემორჩილნენ და 12 სექტემბერს ევროპრაიდი დაიწყო, თუმცა 13 სექტემბერს სერბულმა პოლიციამ 17 სექტემბერს დაგეგმილი მარში აკრძალა. ბელგრად პრაიდმა გადაწყვეტილება ადმინისტრაციულ სასამართლოში გაასაჩივრა. ამასთან, ევროკავშირმა, ევროსაბჭომ, ევროპელმა ლიდერებმა და ევროპარლამენტარებმა ხელისუფლებას მარშის მონაწილეთა დაცვისკენ მოუწოდეს, რაც საბოლოოდ ხელისუფლების მიერ მარშის მხარდაჭერით დასრულდა.
რუსეთის უკრაინაში შეჭრამდე, ჟურნალისტი კარენ შაინიანი ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი ღიად გეი ადამიანი იყო რუსულ ჟურნალისტიკაში. იმ ქვეყანაში, რომელშიც 2013 წლიდან „გეი პროპაგანდის“ მუხლით ადამიანებს ასამართლებენ, კარენი ლგბტქი ადამიანების ცხოვრების შესახებ წერდა.
შაინიანი პრეზიდენტ ვლადიმირ პუტინის საწინააღმდეგო პირველ საპროტესტო გამოსვლებს ომის დაწყებისთანავე შეუერთდა და რუსული ტანკების საზღვრის მიღმა შეყვანას გმობდა. მალევე მან მშობლიური ქვეყნიდან წასვლის გზების ძიება დაიწყო.
„უცხო ქვეყნის ჯაშუშთა სიაში შემიყვანეს, რამაც ჩემი ცხოვრება რუსეთში გაართულა, მეტიც საშიშად აქცია“, — აღნიშნა ჟურნალისტმა ტომას როიტერის ფონდთან საუბრისას. ინტერვიუ ბერლინში შედგა, ქალაქში, რომელშიც კარენი და მისი შეყვარებული ამჟამად ცხოვრობენ.
რუსეთი „უცხო ქვეყნის ჯაშუშის“ იარლიყს იყენებს და გმობს ყველა ადამიანსა და ორგანიზაციას, რომელიც პოლიტიკურ და სოციალურ ცხოვრებაში აქტიურობას უცხოეთის ფინანსური მხარდაჭერით ახერხებს.
„აქ ვარ, რადგან რუსეთში ქვიარ უფლებებზე მუშაობა უსაფრთხო აღარაა“, — ამბობს ის.
ბერლინში მცხოვრები შაინიანი შეყვარებულზე დაქორწინებას აპირებს, მაგრამ ამისთვის დანიაში უნდათ გადასვლა, რადგან იქ უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისთვის დაქორწინება ბევრად მარტივია. ის ომის შედეგად დამდგარი რეალობის გამო რუსეთისგან გარიდებას დიდი ხნით გეგმავს.
„მივხვდი, რომ მოსკოვი, რომელიც მენატრება, არ არის მოსკოვი, რომელში დაბრუნებასაც ვერ შევძლებ, რადგან… ჩემი გარშემომყოფების უმეტესობა იქ აღარაა. ჩემი მოსკოვი ახლა ყველგანაა“, — ამბობს შაინიანი.
კარენის მსგავსად, რუსი ლგბტქი ადამიანების დიდმა ნაწილმა ქვეყანა დატოვა, მათ შორის, ჟურნალისტებმა, იურისტებმა, ადამიანის უფლებათა დამცველებმა. მათ რუსეთიდან წასვლა მას შემდეგ მოუწიათ, რაც მოსკოვმა, მათივე სიტყვებით, „სპეციალური სამხედრო ოპერაცია“ წამოიწყო, თუმცა როგორც უკრაინა, ისე მსოფლიოს დიდი ნაწილი უწოდებს, ეს არის ომი, რომელიც განსაკუთრებული სისასტიკით მიმდინარეობს.
რუსეთში სამოქალაქო ორგანიზაციების ოფისების დარბევა 24 თებერვალს, თავდასხმის დაწყებისთანავე დაიწყო. მიზანი ერთი იყო – დაეპატიმრებინათ ყველა, ვისაც რუსული ჯარის შესახებ „ყალბი“ ამბების გავრცელებაში, ანტისახელმწიფოებრივ ქმედებებში დამნაშავედ მიიჩნევდნენ.
არაერთმა დამოუკიდებელმა მედიამ მაუწყებლობა შეწყვიტა ან შეაჩერა, მათ შორის, Novaya Gazeta-მ და Znak.com-მა. უფლებადამცველთა თქმით, სამიზნეები აღმოჩნდნენ ლგბტქი ადამიანთა დაცვის ჯგუფებიც.
ახლა კი, რუსული პარლამენტის ქვედა პალატის წევრები გამოდიან იდეით, რომ 2013 წლის აკრძალვა „არატრადიციული სექსუალური კავშირების“ შესახებ ზრდასრულებზეც გავრცელდეს. აქამდე შეზღუდვა მხოლოდ არასრულწლოვან აუდიტორიას მოიცავდა.
„ახლა აქტივისტების დიდ ნაწილს ქვეყნის დატოვების საფუძველიც კი მოუსპეს, რადგან ზოგი ორგანიზაციის ლიკვიდირება მოხდა ან არასასურველ უწყებებად დასახელდნენ, რომლებიც უცხოეთის სასარგებლოდ ჯაშუშურ საქმიანობას ეწეოდნენ“, — აღნიშნავს, სვეტლანა შაიტანოვა, Quarteera-ს, ბერლინში არსებული ლგბტქი ორგანიზაციის პრესსპიკერი, რომელიც რუსულენოვანი მოქალაქეების უფლებებზე მუშაობს.
ევროკავშირის საგარეო საქმეთა უწყების უფროსის, ჯოზეფ ბორელის თქმით, 24 თებერვლის შემდეგ, 300 ათასზე მეტმა რუსმა ქვეყანა დატოვა. ის ოფიციალური კიევისა და ევროკავშირის წევრი სახელმწიფოების ნაწილის ინიციატივის წინააღმდეგია, რომლითაც რუსებს ევროკავშირის ტერიტორიაზე შესვლა უნდა აეკრძალოთ.
პეტერბურგში დაარსებული ორგანიზაციის Coming Out-ის დირექტორის, ალექსანდრ ვორონოვის თქმით, ლგბტქი რუსების დიდმა ნაწილმა თავშესაფარი იმ ქვეყნებში იპოვა, სადაც უვიზოდ შეუძლიათ გამგზავრება, მათ შორის, თურქეთში, სომხეთსა და საქართველოში. ვორონოვმა ქვეყანა ჯერ კიდევ მარტში დატოვა და ამჟამად ლიეტუვას აფარებს თავს.
იაროსლაველმა ტრანსგენდერმა ბიჭმა, ალექსანდრ დერეკმა თქვა, რომ პუტინის საწინააღმდეგო პოლიტიკური აქტივიზმის გამო რისკებს გრძნობდა და ქვეყნის დატოვება ამჯობინა. 23 წლის დერეკი და მისი შეყვარებული სომხეთის დედაქალაქ ერევანში ცხოვრობენ. მათ სათემო ცენტრის გახსნაში მიიღეს მონაწილეობა, რომელიც რუსეთიდან, უკრაინიდან და ბელორუსიდან ლტოლვილი ლგბტქი ადამიანების მხარდაჭერას ისახავს მიზნად.
„სომხეთში ბევრად თავისუფალი ვარ, თუმცა ეს მდგომარეობა სრულყოფილისგან შორს არის“, — ამბობს დერეკი.
ILGA-Europe-ის მონაცემების თანახმად, სომხეთი ლგბტქი უფლებების დაცვის კუთხით ევროპაში 47-ე ადგილზეა, რუსეთი 46-ზე, ხოლო თურქეთი 48-ზე. ამ სიაში საქართველო 34-ე პოზიციას იკავებს და ევროკავშირის წევრ ქვეყნებზე უკეთესი მაჩვენებელიც კი აქვს, მათ შორის, ლიეტუვაზე, რუმინეთსა და პოლონეთზე.
საქართველოში, აჭარაში იმყოფება სტასია ეკმანი. მისი თქმით, ბევრად დაცულად გრძნობს თავს მას შემდეგ, რაც ჩრდილოეთ რუსეთში მდებარე ქალაქი ჩერეპოვეცი დატოვა.
„ობიექტურად, ბევრად დაცული ქვეყანაა, ციხეში მოხვედრის, ცემის ან გაუპატიურების შიში გაქრა. გრძნობ, რომ არ მოგკლავენ. მიუხედავად ამისა, პატრიარქატი, გენდერული სტერეოტიპები და ჰომოფობია მაინც შესამჩნევია. მადლიერი ვარ, რადგან საქართველომ მიგვიღო, მაგრამ ახლა გზის გაგრძელების დროა“, — აღნიშნავს სტასია, არაბინარული იდენტობის მქონე ლესბოსელი ადამიანი. 24 წლის ვებ დიზაინერი და მისი პარტნიორი დისტანციურად მუშაობენ და ორ ძაღლთან და ორ კატასთან ერთად სანაპიროზე ცხოვრობენ.
ბევრი რუსი ევროკავშირის ქვეყნებს შორის ლიეტუვას ირჩევს. ოფიციალური მონაცემებით, დროებით ცხოვრების უფლების მისაღებად 2022 წლის პირველი 6 თვის განმავლობაში 2 200-მა ადამიანმა შეავსო განაცხადი, მაგრამ ბალტიისპირეთის ქვეყანა ევროკავშირში მიმდინარე განხილვის ეპიცენტრიც არის, რომლის თანახმადაც, რუს ტურისტებს ვიზის მიცემაზე უარი უნდა ეთქვათ. აღნიშნულ წინადადებას ესტონეთი და ფინეთი უჭერენ მხარს, რაც აქტივისტების თქმით, თავშესაფრის მაძიებელ ლგბტქი ადამიანებს ავნებს.
38 წლის მაქს პოლიაკოვმა ლიეტუვაში ჩასვლიდან ერთ თვეში ჟურნალისტის ვიზა მიიღო და ამ გზით საკუთარი პროფესიით მუშაობის გაგრძელება შეძლო. მედიასაშუალების ვებგვერდი, რომლისთვისაც პოლიაკოვი რუსეთში მუშაობდა, მარტის დასაწყისში დაიბლოკა, რადგან უარი განაცხადეს იმ მასალის აღებაზე, რომელიც რუსეთ-უკრაინის საზღვარზე რუსი ჯარისკაცების გაუსაძლის პირობებს ამხელდა. მათ არ ჰქონდათ წინდები, საკვები და პირველადი მოხმარების სხვა ნივთები
მისი კოლეგების დიდი ნაწილი ასევე ლიეტუვას აფარებს თავს და ეძებენ გზებს, რომლითაც კრემლის პროპაგანდასთან ბრძოლას შეძლებენ, ამავდროულად ცდილობენ, რუსულენოვან აუდიტორიას ტელეგრამის გავლით მიაწვდინონ ხმა. ამბობენ, რომ ვილნიუსში ცხოვრების ხელახლა დაწყება მარტივი არ ყოფილა.
„იმ ქვეყანაში ვცხოვრობ, რომელშიც აქამდე არ ვყოფილვარ. არ მესმის ენა, ჩემი მომავალი გაურკვეველია, ვის ენდომება ასეთ ბიჭთან ურთიერთობა?“, — ამბობს პოლიაკოვი.
რუსეთში ჰომოფობიური განწყობები ფართოდ არის გავრცელებული, რასაც რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია და სახელმწიფო უმაგრებენ ზურგს. 2013 წლიდან აიკრძალა “არატრადიციული სექსუალური ურთიერთობების პროპაგანდა” არასრულწლოვანთა შორის. უკრაინაზე თავდასხმის შემდეგ კი ლგბტქი ადამიანების მდგომარეობა კიდევ უფრო გაუარესდა, რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის პატრიარქმა უკრაინაში ომი ლგბტქი ადამიანთა უფლებებს დაუკავშირა, რომელთა დაცვა დასავლური საზოგადოებისთვის მნიშვნელოვანია. რუსული ომის დაწყების შემდეგ მოიმატა უფლებადაცვით ორგანიზაციებზე იერიშებმა და გაძლიერდა ცენზურა, რამაც უფლებადამცველები და ჟურნალისტები სამიზნეებად აქცია.
წყარო: The Thomson Reuters Fund
OC Media-ს ცნობით, აზერბაიჯანში ქვიარ სექსმუშაკები ეროვნული და სამართალდამცავი უწყებების მხრიდან სისტემურ დისკრიმინაციას აწყდებიან, ამასთანავე, იბრძვიან უფრო ფართო ქვიარ საზოგადოებაში მიმღებლობის მოსაპოვებლად.
17 წლის ასაკში სამსახურის დაკარგვის შემდეგ, მატანი იძულებული გახდა, თავის გადარჩენისთვის სექსსამუშაოში ჩართულიყო. მისი თქმით, ასაკი და ქროსდრესინგი ალტერნატივის პოვნას უფრო ართულებდა. დღეს, 19 წლის ასაკში, მატანი რეგულარულად ხდება საზოგადოების დამცირებისა და პოლიციის მხრიდან დაშინების მსხვერპლი.
“ერთხელ, ჩემს ნაცნობ სექსმუშაკს კლიენტმა დოლარები გადაუხადა. ფული ყალბი აღმოჩნდა და ბანკში დოლარის ეროვნულ ვალუტაში გადაცვლის დროს, ის პოლიციამ დააკავა, ხოლო მის გათავისუფლებაში ფულს მოითხოვდნენ”, — ჰყვება მატანი OC Media-სთან საუბრისას.
მატანი ამბობს, რომ სექსმუშაკებმა 2 900 დოლარი შეაგროვეს ჯარიმის გადასახდელად და ნაცნობი სექსმუშაკი გადაარჩინეს. დიდ ქვიარ საზოგადოებაში მათ მხოლოდ ერთმანეთის იმედი აქვთ.
სექსმუშაკთა მცირე ჯგუფები, ხშირ შემთხვევაში, ერთმანეთთან მჭიდროდ დაკავშირებულები არიან. ისინი წარმოადგენენ მხარდამჭერთა პირველ ხაზს თავიანთ საზოგადოებაში, განსაკუთრებით, საგანგებო სიტუაციებში. თუმცა, მათ ჯერ კიდევ ეკრძალებათ იურიდიულ, სოციალურ ან ფსიქოლოგიურ მხარდაჭერაზე წვდომა საკუთარი პროფესიის, გენდერული იდენტობის ან ორიენტაციის გამო. სქესის ირგვლივ არსებული სტიგმის გამო, ერთმანეთთან მჭიდროდ დაკავშირებული სექსმუშაკები აზერბაიჯანის უფრო ფართო ქვიარ საზოგადოებისგან დამოუკიდებლად განვითარდნენ.
სანანი, დღის პერიოდში სტუდენტი და ღამით სექსმუშაკი, თვლის, რომ აზერბაიჯანის ქვიარ საზოგადოებაში ადგილს თავისი სამუშაოს გამო ვერ პოულობს და ხშირად იძულებულია, დამალოს თავისი საქმიანობა.
“ჩემი სამუშაოს გამო, არ შემიძლია საზოგადოებაში საკმარისი დროის გატარება. ზოგადად, ხალხთან არ ვსაუბრობ ჩემი სამსახურის შესახებ”, — უყვება სანანი OC Media-ს საკუთარ ბინაში, რომელსაც თავად „ოფისად“ მოიხსენიებს.
სანანისთვის ნორმალური ცხოვრების შენარჩუნება რთულია. ის განიცდის მუდმივ შევიწროებას და უნივერსიტეტის ადმინისტაციის მხრიდან ხშირად ხდება ბულინგის მსხვერპლი. ეს სიტუაცია მხოლოდ მას შემდეგ შეიცვალა, რაც მან დეკანს მიმართა.
OC Media-ს ინფორმაციით, ორგანიზაციებს, რომლებიც ქვიარ ადამიანების უფლებებს იცავენ, ასევე ქვიარ სექსმუშაკებსა და დანარჩენ ქვიარ საზოგადოებას შორის განხეთქილების უნებურად გამწვავება შეუძლიათ.
“ნორმალური ტრანსგენდერი სექსმუშაკი არ იქნება”, — განაცხადა გენდერისა და ცნობიერების ამაღლების საზოგადოებრივი კავშირის თავმჯდომარემ, კამრან რზაევმა 2021 წელს Dalan 18+-სთან ინტერვიუში.
ქვიარ სექსმუშაკებზე სისტემატურად ძალადობენ. ისინი ხშირად არიან პოლიციის მთავარი სამიზნეები. როგორც მატანი OC Media-ს უყვება, მათ მეძავებს ეძახიან და ქუჩებიდან ძალით იტაცებენ.
“ერთხელ, როცა 17 წლის ვიყავი, პოლიციამ დაგვაკავა. დაკითხვის შემდეგ შეურაცხყოფა მოგვაყენეს, მანქანაში ჩაგვსვეს და ქალაქიდან მოშორებით წაგვიყვანეს. პოლიციელებმა გვითხრეს, რომ მათთან სექსი უნდა გვქონოდა, წინააღმდეგ შემთხვევაში კი, ფული გადაგვეხადა. ჩვენ მოგვიწია მათთვის ფული მიგვეცა, რის შემდეგაც შუა გზაში დაგვტოვეს”.
ქვიარ სექსმუშაკები სიცოცხლისთვის საშიში სიტუაციების წინაშე აღმოჩენის დროსაც კი არ მიმართავენ პოლიციას დასახმარებლად, წერს OC Media.
“როდესაც რაღაც საშინებელა ხდება, არც კი ვცდილობ, ამის შესახებ პოლიციას შევატყობინო, რადგან ვიცი, რომ ჩემს ამბავს სერიოზულად არ მიიღებენ”, — ამბობს ალისოი, აზერბაიჯანელი სექსმუშაკი, — “ერთხელ კლიენტის სახლში მივედი, რომელიც ფარულად გადაღებული ვიდეოს გავრცელებით დამემუქრა. მაგიდაზე დანა იდო, ამიტომ ჩემივე უსაფრთხოების მიზნით არ შემეძლო ყვირილი და დახმარების თხოვნა. მხოლოდ შენობიდან გასვლის შემდეგ დავიწყე ყვირილი სიცოცხლის გადასარჩენად”.
Human Rights Watch ივნისში, სტამბოლში პრაიდზე გამოსულ აქტივისტებზე ხელისუფლების მხრიდან თავდასხმას ეხმაურება და აღნიშნავს, რომ თურქეთის ხელისუფლება ცდილობს, ლგბტქი უფლებები წარმოაჩინოს ისე, თითქოს ეს საფრთხეს უქმნის მორალურ, რელიგიურ და ოჯახურ ფასეულობებს.
ივნისში, სტამბოლიდან იზმირამდე პრაიდის თვის აღსანიშნად ათასობით თურქი აქტივისტი, ლესბოსელი, გეი, ტრანსგენდერი და ბისექსუალი ადამიანი გამოვიდა. თურქეთის ხელისუფლებამ გამოსვლებს ლგბტქი აქტივისტებზე, იურისტებსა და ჟურნალისტებზე თავდასხმების სერიით უპასუხა. თურქული ლგბტქი უფლებათა დამცველი ჯგუფის “Kaos GL” თქმით, მთავრობამ აკრძალა 10 ლგბტქი ღონისძიება და მხოლოდ 37 დღეში 530-ზე მეტი ადამიანი დააკავა.
Human Rights Watch-ის განცხადებით, სტამბოლის პრაიდზე დაკავებულებმა განაცხადეს, რომ დიდი ხნის განმავლობაში იყვნენ არაადამიანური მოპყრობის მსხვერპლნი — ეკეთათ ხელბორკილები და ისხდნენ მანქანებში საკვებისა და წყლის გარეშე. ისინი ღამით დააკავეს. პოლიციამ ადვოკატებს ხელი შეუშალა დაკავებულებთან დროულად შეხვედრაში, რაც დაკავებულთა ადვოკატთან წვდომის უფლების დარღვევაა. მათთან შეხვედრის უფლება მხოლოდ ორ ადვოკატს მიეცა. ერთ-ერთი მათგანი პოლიციასთან დაპირისპირების შედეგად ძალადობის მსხვერპლი გახდა, რის გამოც, ადვოკატმა სასამართლოს მიმართა.
თავდასხმების ეს ბოლო სერია არის თურქეთის მთავრობის მხრიდან საჯაროდ შეკრებისა და მანიფესტაციის უფლების შელახვა მათთვის, ვინც მხარს უჭერს ლგბტქი ადამიანებს და იცავს მათ უფლებებს, ნათქვამია განცხადებაში.
Human Rights Watch წერს, რომ 2015 წლიდან თურქეთის მთავრობამ დაიწყო კამპანიის წარმოება საჯარო ლგბტქი ღონისძიებების ჩასაშლელად, მათ შორის, პრაიდის მსვლელობისა და ანკარაში დაგეგმილი ლგბტქი ღონისძიებების. მთავრობამ, ასევე, დააწესა ცენზურა და დააჯარიმა ის მედიები, რომლებიც ლგბტქი ადამიანებს დადებითად წარმოაჩენდნენ. მთავრობის წარმომადგენლები საჯაროდ გამოდიოდნენ, რათა ლგბტქი ადამიანები თურქეთის ღირებულებების, ოჯახისა და ბავშვებისთვის საფრთხედ გამოეცხადებინათ.
“თურქეთის ხელისუფლების მუდმივი მცდელობა, ლგბტქი უფლებები წარმოაჩინოს ისე, თითქოს ეს საფრთხეს უქმნის მორალურ, რელიგიურ და ოჯახურ ფასეულობებს, არ გვაძლევს საშუალებას დავინახოთ მთლიანი სურათი: პოლიტიკური კონტექსტი და ანტი-უფლებათა დღის წესრიგი, რომელიც მთავრობის მიერ ლგბტქი აქტივისტებისა და მათი მხარდამჭერების დარბევას ემყარება. ლგბტქი უფლებების დარღვევა თურქეთის მთავრობის გააქტიურებული კამპანიის ნაწილია, რომელიც მიზნად ისახავს ოპოზიციის გაჩუმებასა და დემოკრატიული გარანტიების გაუფასურებას”, – ამბობს Human Rights Watch.
Human Rights Watch ასევე წერს, რომ ბოლო წლებში თურქეთის ხელისუფლება პოლიტიკურ უთანხმოებებს მტრობით შეხვდა, აკავებდა და უთვალთვალებდა უფლებადამცველებს, ოპოზიციაში მყოფ პოლიტიკოსებს, ქალთა უფლებებისთვის მებრძოლ აქტივისტებს, სტუდენტებს, დამოუკიდებელ ჟურნალისტებსა და ხელისუფლების სხვა კრიტიკოსებს. მთავრობამ და მისი კონტროლის ქვეშ მყოფმა ორგანოებმა დააწესეს სადამსჯელო სანქციები დამოუკიდებელი რადიოებისთვისა და ტელევიზიებისთვის. ადამიანებს დევნიდნენ სოციალურ ქსელში გამოქვეყნებული პოსტების გამო, რომლებშიც ისინი არ ემხრობოდნენ ძალადობას. პროკურორები მათ ბრალს სდებდნენ ისეთ დანაშაულებებში, როგორიცაა „პრეზიდენტის შეურაცხყოფა“ და „საზოგადოებრივი მტრობის წაქეზება“. ბოლო 5 წლის განმავლობაში თურქეთის ხელისუფლებამ 349000-ზე მეტი ვებ-გვერდი აკრძალა.
როგორც Human Rights Watch აღნიშნავს, თურქეთის ავტორიტარიზმის სანგრებში ღრმად ჩაძირვა საფრთხეს უქმნის არა მხოლოდ ლგბტქი ადამიანებს, არამედ ყველას, ვისაც პროტესტის გამოხატვა და დემოკრატიული მომავლის ძებნა სურს ქვეყნისთვის, რომელშიც ყველა ადამიანის უფლება დაცული იქნება.
ერევანში მიმდინარე დემოკრატიის ფორუმის მონაწილეებისთვის სომხეთში ევროკავშირის ელჩმა ანდრეა ვიქტორინმა განმარტა, თუ რა მნიშვნელობა აქვს დემოკრატიასა და სიტყვის თავისუფლებას.
მისი თქმით, დემოკრატია, კანონის უზენაესობა და ფუნდამენტური თავისუფლება მჭიდროდ არის დაკავშირებული და ეს ურთიერთკავშირი ერთიმეორეს აძლიერებს. დემოკრატია არ არის ერთჯერადი პროცესი, ეს არის ყოველდღიური მუშაობის შედეგი და მნიშვნელოვანია, მასში ყველამ მიიღოს მონაწილეობა. მან განმარტა, რომ დემოკრატია არის გარემო, რომელშიც ნებისმიერს შეუძლია ისარგებლოს თანაბარი უფლებებით, გამოხატოს თავისუფალი ნება, ჰქონდეს გადაწყვეტილებებში ხმის მიცემის შესაძლებლობა და შეძლოს, პასუხისმგებლობა დააკისროს ხმის მიმღებ პირებს. დემოკრატია ნიშნავს ხელისუფლების საქმიანობაში აქტიურ ჩართულობას კანონის უზენაესობის შესაბამისად. ელჩმა განაცხადა, რომ ამის მიღწევა ერთბაშად არ არის შესაძლებელი და გრძელვადიან ძალისხმევას მოითხოვს.
ვიქტორინის თქმით, არსებობს გამოწვევები, რომლებიც გავლენას ახდენენ დემოკრატიაზე მთელს მსოფლიოში. ასეთი სერიოზული გამოწვევების წინაშე სომხეთიც დადგა, მაგალითად, როგორიცაა, კოვიდ-პანდემია, 44-დღიანი ომი, ომის შემდგომი ვითარება და ბოლო დროს რუსეთის ომის გავლენა უკრაინაში. მან აღნიშნა, რომ არ არსებობს მშვიდობა და უსაფრთხოება დემოკრატიის გარეშე. ამ გამოწვევებს მნიშვნელოვანი სოციალური, ფსიქოლოგიური და ეკონომიკური შედეგები მოაქვს, ხოლო მათი დაძლევა ადამიანის უფლებების დაცვისას რთულია. ელჩმა უმნიშვნელოვანეს მიღწევად 2021 წელს ჩატარებული გამჭვირვალე ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების ორგანიზება დაასახელა, მიუხედავად მოკლე წინასაარჩევნო დროისა და პანდემიისა.
ვიქტორინმა აღნიშნა, რომ არჩევნები ასახავს ხალხის ნებას ქვეყანამ დემოკრატიული გზისა და რეფორმებისკენ გააგრძელოს სვლა, რაშიც დიდია თავისუფალი მედიის როლი. მან ხაზი გაუსვა იმას, რომ ევროკავშირი მხარს უჭერს მედიის თავისუფლებასა და პლურალიზმს, როგორც თანამედროვე დემოკრატიის ერთ-ერთ საყრდენს და ღია და თავისუფალი დებატების ფორუმს.
სომხეთს სჭირდება ძლიერი სამოქალაქო საზოგადოება, თქვა ვიქტორინმა. პოლიტიკური ცვლილებების მისაღწევად მნიშვნელოვანია საზოგადოების აქტიური ჩართულობა. მან აღნიშნა, რომ უფლებადამცველები და არასამთავრობო ორგანიზაციები, რომლებიც ქალებისა და ბავშვების უფლებებს იცავენ, ოჯახში ძალადობას ებრძვიან და მხარს უჭერენ ლგბტქი თემს, კრიტიკისა და სიძულვილის სამიზნეები გახდნენ. ელჩმა განაცხადა, რომ ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაცია არ არის შერჩევითი, ყველას უფლებები თანაბარია, განურჩევლად ადამიანის რასის, ეროვნების, რელიგიის, გენდერული იდენტობის თუ სექსუალური ორიენტაციისა.
ვიქტორინმა პოზიტიურ ნაბიჯად მოიხსენია 2020 წელს პარლამენტის მიერ ძალადობის კრიმინალიზაცია და განმარტა, რომ სომხეთ-ევროკავშირის მჭიდრო პარტნიორობის თანახმად, ევროკავშირი სომხეთს დემოკრატიის გაძლიერებაში, კანონის უზენაესობის განმტკიცებაში, ადამიანის უფლებათა დაცვასა და მოსახლეობისთვის მშვიდობიანი და უსაფრთხო გარემოს შექმნაში ეხმარება.
ბოლო პერიოდის ყველაზე ხანგრძლივი პროტესტი ,,არა ნამახვანჰესს!” 2020 წლის 25 ოქტომბერს დაიწყო. სწორედ ამ დღეს გაიშალა პირველი საპროტესტო კარავი ჰესების აშენების წინააღმდეგ. პროტესტმა სტარტი სოფელ ჟონეთში აიღო, იმ ადგილას, სადაც კომპანია ენკას ტექნიკა მუშაობდა. Keep Reading
საქართველოს მთავრობამ ევროკომისიის მიერ გამოგზავნილი კითხვარის პირველი ნაწილი გაასაჯაროვა, რომლის დიდი ნაწილი ადამიანის უფლებებს, თანასწორობისა და დისკრიმინაციისგან თავისუფალი გარემოს შესახებ კითხვებს ეთმობა.
დისკრიმინაციისგან თავისუფალ გარემოში ცხოვრების უფლებისა და თანასწორი მოპყრობის, მათ შორის, სოციალურად მოწყვლადი ჯგუფებისა და ადამიანების, ასევე შშმ პირების უფლებრივი მდგომარეობის ქვეთავში საუბარია იმ სამართლებრივ ბერკეტებზე, რომლითაც დისკრიმინაციის აღმოფხვრა და მასთან ბრძოლა ხდება, ასევე ზოგად სამოქმედო სტრატეგიაზე.
დოკუმენტი გენდერის მარკერის ცვლილების სამართლებრივ საფუძვლებზე, ასევე სიძულვილით მოტივირებულ დანაშაულებთან ბრძოლის საკანონმდებლო ჩარჩოს შესახებ კითხვებსაც ითვალისწინებს. შეკრების თავისუფლების დაცვის გამოცდილებაზე საუბრისას ნათქვამია, „ტარდება თუ არა, ვთქვათ, გეი პრაიდი და მსგავსი ღონისძიებები თავისუფლად?“. გარდა ამისა, მნიშვნელოვანია ონლაინ სივრცეში დისკრიმინაციისგან თავისუფალი გარემოს ხელშეწყობის შესახებ შეკითხვა.
ევროკომისიის დოკუმენტში დასმულია კითხვები, სასჯელაღსრულების სისტემის თანამშრომლებისთვის არსებულ ტრენინგებზე, რომლებიც ქალთა, ბავშვთა, მოხუცთა, შშმ პირთა, ეთნიკური უმცირესობებისა და ლგბტქი ადამიანთა უფლებებს ეხება. ამასთან, როგორ ხდება სასტიკად მოპყრობის ბრალდებებთან დაკავშირებული გამოძიებების წარმართვა და „როგორ არის ქორწინებისა და ოჯახის შექმნის უფლება გარანტირებული, მათ შორის, ერთი და იმავე სქესის პარტნიორების შემთხვევაში?“
კითხვარის ცალკე ქვეთავი გენდერული თანასწორობისა და ქალთა უფლებების საკითხებს ეთმობა. აღნიშნულ ქვეთავში არსებული კითხვები სახელმწიფოს მხრიდან თანასწორობის ხელშეწყოვისთვის გატარებულ საკანონმდებლო ცვლილებებს, დასაქმების, სამუშაო პირობებისა და ანაზღაურების თანასწორობასა და სერვისებზე თანაბარ წვდომას ეხება. ასევე, პოლიტიკურ ნებას, რომელიც გენდერული თანასწორობის მიღწევისკენ არის მიმართული, პოლიტიკაში, სამართლებრივ ინსტიტუტებში და აღმასრულებელ ორგანოში, სახელმწიფოს დაქვემდებარებაში მყოფ ორგანიზაციებში ქალთა მონაწილეობის საკითხებს.
კითხვარში ვხვდებით კითხვებს სქესის ნიშნით დისკრიმინაციისა და გენდერის ნიშნით ძალადობის აღმოფხვრისთვის არსებული სერვისების, ასევე იმ სერვისების შესახებ, რომლებიც გენდერული ნიშნით ძალადობის მსხვერპლებისთვის არსებობს.
კითხვარის პირველი, 42-გვერდიანი დოკუმენტი პოლიტიკური მდგომარეობის, კონსტიტუციის ევროპულ მოდელთან შესაბამისობის, საპარლამენტო მუშაობის, ხელისუფლებისა და სამოქალაქო საზოგადოების უფლებების, სასამართლო სისტემის მუშაობის, განათლების ხელმისაწვდომობის, ბავშვთა უფლებების, ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობების უფლებების, რასიზმისა და ქსენოფობიის კუთხით არსებული მდგომარეობის შესახებ კითხვებს მოიცავს.
მოლდოვური პროევროპული მმართველი პარტიის ლიდერმა, დენ პერსიუნმა თქვა, რომ კანონმდებლობა უნდა შეიცვალოს, რათა ლგბტქი ადამიანებმა თავიდან აიცილონ ბულინგი და დამცირება.
განცხადება ლიდერმა მას შემდეგ გააკეთა, რაც მოლდოვაში 16 წლის ტრანსგენდერმა მოზარდმა თანაკლასელების დაცინვის და დამცირების გამო თავი მოიკლა.
,,ტრანსგენდერი გოგონას შემთხვევა, რომელმაც თავი მოიკლა თანაკლასელების ბულინგის გამო, ცხადყოფს, რომ აუცილებელია, არსებობდეს ბულინგის წინააღმდეგ კანონპროექტი, რომელიც პასუხისმგებლობას დააკისრებს მოძალადეებს”, – თქვა პესიუნმა.
პოლიციის წინასწარი გამოძიების თანახმად, მოზარდი კიშინიოვში, საცხოვრებელი კორპუსის 22-ე სართულიდან გადახტა. ინფორმაცია მოზარდის თვითმკვლელობის შესახებ მოლდოვურმა არასამთავრობო ორგანიზაცია Genderdoc-M გაავრცელა, რომელიც მოლდოვაში ლგბტქი თემის გაძლიერებასა და დისკრიმინაციის აღმოფხვრას ემსახურება.
მოზარდი Genderdoc-M-ის, ტრანსგენდერთა და მოზარდების მხარდამჭერთა ჯგუფის წევრი იყო. არასამთავრობო ორგანიზაცია არ აკონკრეტებს, ზუსტად რა გახდა ტრანსგენდერი გოგოს თვითმკვლელობის მიზეზი, თუმცა განცხადებაში წერია, რომ ის იყო სისტემური ძალადობის მსხვერპლი თავისი გენდერული იდენტობის გამო. განცხადების მალევე გამოეხმაურა პოლიციის დეპარტამენტი და განათლების სამინისტრო, მათ თებერვალში დაიწყეს საქმის გამოძიება.
დეპუტატი პერსიუნსი ამბობს, რომ სექსიზმი, ჰომოფობია და აგრესია ჩვეულებრივი მოვლენაა მოლდოვის საზოგადოებაში.
“ჩვენ მეტი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ მსხვერპლმა თავი დაცულად იგრძნოს და საზოგადოებამ მიიღოს მეტი ინფორმაცია სხვადასხვა საკითხზე”, – დაამატა დეპუტატმა.
ბულინგის დანაშაული, რომელიც განისაზღვრება, როგორც ფსიქოლოგიური დაშინება, მოლდოვის საგანმანათლებლო კოდექსში თებერვლის შუა რიცხვებში შევიდა.
გაეროს ბავშვთა სააგენტოს, UNICEF-ის მიერ ჩატარებული კვლევის თანახმად, მოლდოვაში 6-12 კლასის მოსწავლეების 86.8% ბულინგის მსხვერპლია.
აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტმა ადამიანის უფლებების დაცვის კუთხით 2021 წელს არსებული მდგომარეობის შესახებ ანგარიში გამოაქვეყნა.
ანგარიშში კრიტიკულად არის შეფასებული საქართველოში უფლებადაცვითი, მედიის თავისუფლების, უფლებადამცველთა უსაფრთხოების ტენდენციები და აღნიშნულია, რომ ხშირად ხელისუფლების არაეფექტური ღონისძიებები და განცხადებები ძალადობრივი ქმედებების ხელშემწყობია.
„5 ივლისს, პოლიციამ სათანადოდ არ იმოქმედა, რათა ღირსების მარშში მონაწილეთა შეკრების თავისუფლება დაეცვა. 3 ათასამდე ულტრა-მემარჯვენე დემონსტრანტი ძალადობრივ ქმედებებში მონაწილეობდა, კონტრაქციის მონაწილეების შეკრების ადგილს ანადგურებდა, არასამთავრობო ორგანიზაციების ოფისებს უტევდნენ და 50-ზე მეტი ჟურნალისტი სცემეს, რასაც პრემიერ ღარიბაშვილის განცხადებები მოჰყვა, რომელმაც დაგეგმილ ღირსების მარშს ,,გაუმართლებელი” უწოდა და სააკაშვილისა და რადიკალური ოპოზიციის განზრახვად შეაფასა. პრემიერის მტკიცებით, ქვეყნის პოპულაციის 95% ღონისძიების წინააღმდეგი იყო და ძალადობაზე პასუხისმგებლობა თბილისი პრაიდს დააკისრა.
ანგარიშები და ვიდეოები ცხადყოფს, რომ პოლიციამ ულტრა-მემარჯვენე ჯგუფები, რომლებიც პოლიციას, ჟურნალისტებს, ღირსების მარშთან და დასავლურ ღირებულებებთან ასოცირებულ ინდივიდებს თავს ესხმოდნენ, ძალადობისთვის ვერ/არ დააკავა. ოფიციალურმა უწყებებმა ორგანიზატორებს ღირსების მარშის გაუქმებისკენ მოუწოდეს, რადგან, მათი თქმით, მათ დაცვას ვერ შეძლებდნენ“, – ნათქვამია ანგარიშში და საუბარია 6 ივლისის სოლიდარობის აქციაზეც, რომლის პარალელურად შეკრებილი ძალადობრივი ჯგუფები „მშვიდობიან დემონსტრანტებს და პოლიციას ქვებს, ბოთლებს, ასაფეთქებელ საშუალებებს ესროდნენ, მაგრამ პოლიციამ ისევ არ მოუყარა თავი ეფექტურ საპროტესტო კონტროლის აღჭურვილობასა და პერსონალს“. გარდა ამისა, ანგარიშში აღნიშნულია, რომ ძალადობრივი ქმედებების ორგანიზატორები არ დაუკავებიათ.
ანგარიშში ასევე ნათქვამია, რომ 5 ივლისის ძალადობრივმა ქმედებებმა ლგბტქი ადამიანებს პოლიტიკურ პროცესებში მონაწილეობა და საკუთარი ხმის გაჟღერების შესაძლებლობა შეუზღუდა.
სახელმწიფო დეპარტამენტის ანგარიშში წერია, რომ 2021 წელს ლგბტქი ადამიანებზე თავდასხმის შემთხვევებმა იმატა და ჩამოთვლილია სიძულვილით მოტივირებული კონკრეტული დანაშაულები, რომლებზეც სახელმწიფოს არასათანადო რეაგირება ჰქონდა. გარდა ამისა, აღნიშნულია, რომ „მთავარი პროკურორის ოფისის მონაცემებით, 2021 წლის პირველ 9 თვეში სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტობის მიზეზით ჩადენილი დანაშაულების გამო 64 ადამიანის წინააღმდეგ გაატარეს აღმკვეთი ღონისძიება, თუმცა ლგბტქი ადამიანების მიმართ ოჯახში თუ საჯარო ადგილებში ძალადობა კვლავ სერიოზული გამოწვევაა და სახელმწიფო საპასუხოდ სათანადოდ არ მოქმედებს. ლგბტქი ორგანიზაციებმა, არასამთავრობოებმა და სახალხო დამცველის ოფისმა განაცხადეს, რომ ხელისუფლების არაეფექტური ანტიდისკრიმინაციული პოლიტიკა ლგბტქი თემს სახელმწიფო უწყებების ნდობას უკარგავს, მათივე თქმით, პოლიტიკოსების ჰომოფობიური კომენტარები თემის სიძულვილს და ტოლერანტობის არქონას განაპირობებს“.
ვრცელი ანგარიში მშრომელთა უფლებების კუთხით არსებული მდგომარეობის, დევნილთა და ეთნიკური უმცირესობების მიმართ არსებული დამოკიდებულებების, მათ შორის, სახელმწიფოს გულგრილობის, აივ/შიდსთან დაკავშირებული სტიგმისა და დისკრიმინაციის კრიტიკულ მდგომარეობის შეფასებას მოიცავს, რაც აივ-პრევენციას ართულებს. ასევე, დოკუმენტში საუბარია პოლიციელთა პასუხისგებაში არმიცემის ან ნაადრევად გათავისუფლების, გაუპატიურების შესახებ კანონის გაუმართაობის, ბავშვთა და შშმ პირების უფლებრივი მდგომარეობის, გენდერული თანასწორობის კუთხით არსებული გამოწვევების, ტრანსგენდერი ადამიანებისთვის გენდერის მარკის შეცვლის წინაპირობის გაუმართაობის და სხვა მნიშვნელოვანი საკითხების შესახებ.
აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის ანგარიშის სრული ვერსიის ნახვა აღნიშნულ ლინკზე შეგიძლიათ.
ფლანგვის დეტექტორმა პრორუსული და ძალადობრივი დაჯგუფება ალტ-ინფოს მიერ დაფუძნებული პარტიის ფინანსები და მთავრობასთან ურთიერთობა შეისწავლა, რომლითაც ქართულ ოცნებასთან სავარაუდო კავშირები იკვეთება.
კონსერვატიული პარტიის ოფისების გახსნას პროტესტი არაერთ ქალაქში მოჰყვა, თუმცა ფლანგვის დეტექტორის თანახმად, ზოგიერთ ქალაქში პარტიამ საოფისე ფართის ქირაობა ქართულ ოცნებასთან დაკავშირებული პირების დახმარებით შეძლო.
წყალტუბოს რეგიონული ოფისი ალტ-ინფომ ქართული ოცნების მაჟორიტარი დეპუტატის, ავთანდილ მხეიძის შვილისგან, რეზო მხეიძისგან იქირავა. აღსანიშნავია, რომ ფართის თანამესაკუთრე რუსეთის მოქალაქე, აკაკი ლორთქიფანიძეა. გარდა ამისა, კონსერვატიული მოძრაობის რეგიონული ოფისების რამდენიმე ხელმძღვანელი და პარტიის წევრი ადგილობრივი მერიის ა(ა)იპ-ებშიც არიან დასაქმებული.
ფლანგვის დეტექტორმა კონსერვატიული მოძრაობის ფინანსებიც შეისწავლა და დაადგინა, რომ დაჯგუფების თქმით, პარტიის ერთ-ერთი დამფინანსებელი ალტ-ინფოს ლიდერი კონსტანტინე მორგოშია ორჯერ არის ნასამართლევი. პირველად წინა ხელისუფლების პერიოდში სახელმწიფო ქონების მითვისებისა და თაღლითობის ბრალდებით, რა დროსაც მისი ადვოკატი ქართული ოცნების ამჟამინდელი ლიდერი მამუკა მდინარაძე იყო. მორგოშია მართლსაწინააღმდეგო ქმედებაში მეორედ 2016 წელს არის შემჩნეული, როცა პატრიოტთა ალიანსს კანონით გათვალისიწნებულ წლიურ შემოწირულობაზე, 60 ათას ლარზე მეტი თანხა შესწირა. მორგოშიას 180 ათასი ლარის გადახდა დაეკისრა, რაზეც უარი განაცხადა და ამის გამო 2017 წლიდან მოვალეთა რეესტრშია რეგისტრირებული.
მორგოშიას ქონება ვერ დაუყადაღეს, რადგან საკუთარ სახელზე არც აქტივები და არც უძრავი ქონება აქვს გაფორმებული. ალტ-ინფოს ლიდერი მამიდის, ციალა მორგოშიას და ძმის, გიორგი მორგოშიას დახმარებით წარმართავს ფინანსურ ოპერაციებს.
გარდა ამისა, ფლანგვის დეტექტორის მიგნებით, მორგოშიების ოჯახი მერიასთან კავშირებშია შემჩნეული. გიორგი მორგოშია მერიასთან დეველოპერული კომპანიის შუამავალი იყო და ამ გარიგების წყალობით 800 კვ.მ საცხოვრებელი ფართი და $110 ათასი გადაეცა. ალტ-ინფოს ლიდერის ძმამ მშენებლობის ნებართვის მოსაპოვებლად 3 თვე მოითხოვა, რაც აღნიშნული გარიგებისთვის მცირე დროა, ამასთან ის არქიტექტურის სამსახურის ჩანაწერებში არ იძებნება. გიორგი მორგოშია მერიასთან შუამავლის როლში კიდევ ერთ ეპიზოდში გვევლინება, რომლისთვისაც 400 კვ.მ საცხოვრებელი ფართი მიიღო.
ფლანგვის დეტექტორის მტკიცებით, აღნიშნული ფაქტი განსაკუთრებით საეჭვოა, რადგან 2021 წელს გავრცელებულ სუს-ის ჩანაწერებს ჰგავს, რომელშიც ქართული მარშის ლიდერი სანდრო ბრეგაძე და სხვა პრორუსული დაჯგუფების, პრიმაკოვის ცენტრის ხელმძღვანელი, დიმიტრი ლორთქიფანიძე საუბრობენ, როგორ მისცა კახა კალაძემ კონსტანტინე მორგოშიას უკანონო მშენებლობის უფლება ორჯერ.
ფლანგვის დეტექტორის მიერ მომზადებული სრული მასალის ნახვას აღნიშნულ ლინკზე შეძლებთ.
