გალერეა „ფუნგუსი“ ანდრო დადიანის უსათაურო გამოფენას მასპინძლობს
უსათაურო გამოფენა სიყვარულთან გამომშვიდობების აქტია, რომელიც საკრალური რიტუალის ძალადობრივ შეწყვეტას მოგვაგონებს. გამოფენის უსათაურობა ავტორის უსიტყვო, გამშრალ, უიმედო სულიერ მდგომარეობას გამოხატავს. ექსპოზიციის პერეფრაზა — “დამშვიდობება წმინდა საქმეა” ანდრო დადიანის შეყვარებულს ეკუთვნის, “თქვა მან” კი ბიბლიიდანაა — ასე მოიხსენიებს იობი ღმერთს, ხელოვანი კი იობის წიგნის მიბაძვით საკუთარ სიყვარულს ღმერთად წარმოისახავს.
გამოფენის ლირიკულ გმირს, აკრძალულ, ჩამორთმეულ სიყვარულს, უიმედობასა და უღმერთობაში თავიდან უწევს ისწავლოს ცხოვრება და გაუვალ სიბნელეში გზა გაიკვლიოს ბრაილის შრიფტითა და უსახური ხმებით.
ავტორი განსაკუთრებულ, მეტაფორული მნიშვნელობას აძლევს ნივთების ფიზიკურ წონას, ფერს, მასალას — თიხა-მიწას, როგორც სიკვდილის, დაბადებისა და სიცოცხლის მთავარ ენერგიას. მასალის ჩამონათვალში მნიშვნელოვანია ასევე პური, ადამიანის ძვლები, რკინა და მინა, როგორც სამყაროს ევოლუციის, კულტურისა და ფლობა-დამორჩილების მეტაფორა.
ანდრო დადიანი: “უსათაურობით მინდოდა გამომეხატა მდგომარეობა, რომელშიც ბოლო ერთი წელი ვიმყოფები. ეს არის გამშრალი, სიცარიელის განცდა, როცა სუნთქვა გაქვს შეკრული, გახევებული ხარ”.
თვალი გადაავლეთ უსათაურო გამოფენის ნამუშევრებს ავტორის კომენტარებით:
“პირველ ნამუშევარში გენდერფლუიდი არსებაა, რომელსაც სახის მაგივრად სარკის ნატეხები აქვს. მინდა გამოფენის სტუმრებმა საკუთარი ნაწილი დაინახონ ჩემს ნამსხვრევებში, ფრაგმენტული სერთო ვიპოვით ერთმანეთში და დავუახლოვდეთ ერთმანეთს. არავის ვთხოვ ჩემი მთლიანობის გაგებას, საკმარისია ნაწილობრივი გაგებაც კი, ამის თქმას ვცდილობდი ამ ნამუშევრით.
მეორე ნამუშევარი ბერძნული ხატია, “სიცოცხლის ხე” ჰქვია. დედანში ქრისტე და მისი თორმეტი მოციქულია გამოსახული. ნამუშევრებზე მიწა დახეთქილია, ხე გადატეხილია, მოციქულები და ქრისტე გასულები არიან ნამუშევრიდან, მაგრამ უიმედობაში დარჩენილია სიცოცხლის და კვლავშექმნის დაპირება ახალი აღქმის სახით”.
“ეს ნამუშევარია ეკლესიის კუთხის ქვა. კუთხის ქვა ერთგვარი საფუძველია შენობის სიმყარის — თუ მას გამოაცლით ნაგებობას, ნელ-ნელა ნგრევას დაიწყებს. ამ ნამუშევარშიც ასახულია ჩემი და ჩემი ყოფილი შეყვარებულის ერთად, ერთარსად ყოფნა, რომელიც ნაძალადევად, თანმიმდევრული ძალისხმევით მოანგრია ველურმა ენერგიამ. ეს გამოძიძგნილი, გამონგრეული ქვა ჩემი შეყვარებულის პირადი ნივთებითაა აშენებული”.
“როცა საყვარელი ადამიანი უხეშად გტოვებს, მთელი კაცობრიობის მიმართ ნდობა და სიყვარული თან მიაქვს. მონატრებით და ცრემლებით სველ იმ საწოლში წოლა, რომელშიც ერთად ვათევდით ღამეებს წლები, გაუსაძლისია. სადაც ამდენი რამე წაიღე, „წაიღე ესეც“, მე იატაკზე გავაგრძელებ ძილს”.
“ეს ნამუშევარი საკუთარ თავში ტკივილის გამოკვლევის მიამიტური მცდელობაა, მაშინ როცა ეს დაკარგვის, დამარცხების სულიერი ტკივილებია. მარტოობისგან ან უფრო საკუთარი ფიქრის გადასაფარად ათას სისულელეს მივმართავდი, „block puzzle“-ს ვთამაშობდი დაუღალავად, რადგან დიდ მობილიზებას და ჩართვას ითხოვს ეს თამაში, ამიტომ ჩემი რეკორდი 4370 ქულაც გამოვფინე”.
გამოფენიდან ყველა ნამუშევარს არ გიზიარებთ, რადგან ექსპოზიციის დახურვამდე დარჩენილია კიდევ რამდენიმე დღე, გამოფენა სტუმრებს 19 დეკემბრამდე, ია კარგარეთელის 2 ნომერში მასპინძლობს, ხოლო 2023 წლის თებერვალში ანდრო დადიანის უსახელო გამოფენა ბათუმშიც გაემგზავრება.
გამოფენის მხარდამჭერია: თანასწორობის მოძრაობა / შვეიცარიის საელჩო / ნიდერლანდების სამეფოს საელჩო / გაეროს განვითარების ფონდი.
